Het begin van de paardensport-activiteiten

Naast haar werkzaamheden voor het gezin van Hendrik Smeenge was Gien ook erg betrokken bij het aannemersbedrijf, controleerde ze de leveringen van en aan het 1951 LR Oostermoerbedrijf en hielp ze daar een handje mee. Haar liefde voor de paardensport bleef en steeds sterker werd de wens om daar activiteiten in te ontwikkelen. In 1946 pakte ze de draad op en richtte ze een Rijvereniging op onder de naam “De Hondsrugruiters”. Politieagent Van Aalderen was de instructeur. Er werd gereden op een omheind terrein tegen het Pdenbos aan achter het Bouwbedrijf van Smeenge en in de “Klonie”[1], op een heideveld aan de Westdorperstraat naast de boerderij van Willem Hoving. Onder de leden bevonden zich Tammo Vos, het echtpaar Lansing, Jan Berends (uit Bronneger) en Beerman. Een aantal jaren later sloot men zich aan bij de Federatie van Landelijke Rijverenigingen onder de naam LR Oostermoer. Scan 138

Een van de leden waar Gien een hechte vriendschap mee had was Jan Berends, die opgroeide bij de familie Dilling in Bronneger. De vereniging escorteerde bijvoorbeeld in 1954 het bruidspaar Berends op weg naar de trouwzaal. Jan Berends was later nog veel jaren in de manege een vaste kracht bij tal van activiteiten, het mennen van aangespannen paarden en pony’s voor wagen en arrenslee en het begeleiden van jachtritten.  

 

Eind jaren 40 begon Gien Smeenge met het fokken van paarden. Haar eerste zelfgefokte paard kwam in 1952 ter wereld en kreeg de naam Pauke Pride. Een paard waar ze terecht trots op was en waar ze ook veel successen mee behaalde.

 

Op 4 oktober 1958 overleed Hendrik Smeenge aan de gevolgen van een verkeersongeval de dag ervoor. Hij was met zijn auto in de tramrails geraakt, geslipt en de controle over het stuur kwijtgeraakt. Zijn medepassagier overleed ter plaatse. Voor Gien Smeenge was dat een nieuwe fase in haar leven. Zoon Geu had inmiddels de dagelijkse leiding van het bouwbedrijf, maar Gien bleef aan het hoofd staan bij het nemen van beslissingen. In die periode was ze al begonnen met de uitvoering van het plan een manege te beginnen. Dat vond eerst aan huis bij het bouwbedrijf plaats, waar ze stallen had en waar voornamelijk aan jongeren de beginselen van de paardensport werd bijgebracht. Het was niet alleen de rijkunst waar het Gien Smeenge om ging, maar vooral de liefde voor het edele dier en de sport. Eenmaal in aanraking gekomen met Gien Smeenge en haar paarden/pony’s waren de jonge ruiters en amazones er niet meer weg te slaan.

Door haar bezoeken in binnen- en buitenland kende ze veel mensen die in de paardensport wat in de melk te brokkelen hadden. Zo gebeurde het dat Gien Smeenge en haar ponygroep eind jaren 50 werden uitgenodigd om een demonstratie te geven op het grote internationale concours hippique van Rotterdam in de Kralingse Bossen. Daar bleef het niet bij. Ze werd gevraagd om diverse evenementen luister bij te zetten. Door deze landelijke bekendheid kwamen mensen overal vandaan om in Borger les te krijgen. Ook organiseerde Gien Smeenge al vanaf 1959 ponykampen in de zomer. Ze had daarvoor slaapgelegenheid gecreëerd bij het aannemersbedrijf en afspraken gemaakt met Hotel Bieze over het diner, dat in de serre van het restaurant plaatsvond. De ruitertjes moesten netjes gekleed aan tafel verschijnen van dit chique hotel.


[1] Een buurtschap bij Westdorp

 

o – o – 0 – o – o